Auteur: Frits (Pagina 1 van 35)

Max La Mancha is wakker geworden met gedachte die hem streelde, dat hij zijn lang gekoesterde wens vandaag in vervulling zal gaan. Immers hij is geïnspireerd door de schoonheid van de aarde en de natuur. Zodanig dat hij de wereld  vrij wil en zal maken van alle vernietigende activiteiten die het mensdom al heeft ondernomen en de vreselijke beschadigingen die dit diersoort al heeft aangericht.

Het stoot hem zeer tegen zijn edele borst, dat mensen daar totaal geen rekenschap over afleggen en vooral veel … Lees verder

De boerderij blijkt een kinderboerderij en lijkt verlaten. Sancho gaat kijken of hij iemand kan vinden. Dan komt een groepje kinderen aangelopen. Ze kijken even verbaasd, maar Rocinante trekt hun aandacht. Ze willen haar aaien.
‘Blijf uit haar buurt! Breng water en hooi voor mijn viervoeter!’ De kinderen lachen. Dit is vast theater! DQ wordt boos:
‘Jullie wormen! Ik ben ridder! Edelman! Gehoorzaamt mij!’
De kinderen schateren. DQ trekt zijn zwaard en wijst ermee naar een meisje. Het arme kind … Lees verder

De dolende dwaas, althans in ogen van de mensheid (dolend, ja, maar dwaas was hij geenszins) was onderweg naar zijn heldhaftige hulpje Sacho Panza en diens eigenzinnige ezel. De lucht was grijs en groezelig toen hij zich een weg baande naar het dorp. Maar of hij daar ook aankwam…
Hij liep met grote voorzichtigheid over de paden, maar hij verkoos de berm boven het pad omdat er op de paden zo dikwijls naaktslakken op reis waren en hij ze niet … Lees verder

Het is op een oneven dag dat Dan Quichita haar krantje uit de brievenbus trekt en haar oog op de krantenkop valt: “Nederlandse luchtvaartsector schuldig aan 8 miljard kilo CO2.”
Op dat moment vliegt er een Boeing 787 Dreamliner over haar huis.
Zij heft haar vuist tegen het raam.
“Gij, schuldenaar!! Scheer u weg! Giftige vogel!”
Een gedachtenwolkje verschijnt boven haar hoofd.
“Als iedereen vleugels heeft, zal het CO2 monster verslagen worden…”
Zij staat voor haar raam en kijkt neer … Lees verder

Het leek een doodgewone ochtend, Don Quichot was zoals altijd op weg naar zijn paard. Toen hij op zijn weg Sanche tegen het lijf liep, kon hij nog niet vermoeden dat hij vanavond hoog boven de wolken zweefde. Daar heeft hij echter nog nooit over na durven denken. Al heel zijn leven werd Don Quichot geconfronteerd met zijn angsten. Iedereen noemde hem een watje, een sukkel en daar wilde hij vandaag voor eens en voor altijd een einde aan maken. … Lees verder

Op zijn weg naar zijn werk kwam Don Quichot de eerste klant van de dag tegen. Hij moest de deuren nog openen en de vloer nog vegen, maar toch zei de vrouw tegen hem: “Mag ik alvast binnenkomen? Ik wil een koffie to-go.”
“Nee, sorry mevrouw, de deuren gaan pas open over 10 minuten,” zei Don Quichot.
“Zonder die koffie kom ik mijn dag echt niet door,” zei de vrouw alsof Don Quichot haar iets verschuldigd is. Don Quichot herhaalde … Lees verder

Het leek een doodgewone ochtend, toen Don Quichot Karel de Meeuw tegen het lijf liep.
Het gebeurde allemaal in de educatieve ruimte die de naam 114 droeg. Toen hij het glaswerk grondig aan het reinigen was, stond er plots een meeuw voor zijn neus. Schandalig, hoe een gefatsoeneerde school geïnfesteerd was door dat onreine aviale ongedierte. Een schande van deze marge kon Quichot niet tolereren. Hij deed een poging met assistentie van veel kabaal en gesodemieter de meeuw de stuipen … Lees verder

In Don Quichot zijn circus La Mancha. Zonder dat iemand het wist, zou er een groot ongeluk plaatsvinden. In de olifantenstal waar de prachtige Dulcinea werkte stond er een bak op kieperen waar zij onder stond. De enige die het door heeft was Don Quichot, hij was de enige die Dulcinea zou kunnen redden van de grote bak. Hij stond helemaal aan de andere kant van het circus, dus moest hij snel zijn. Meteen kwam hij in actie. Rennend door … Lees verder