Er was eens een tijd die de ouden van goud noemden. De woorden van mij en van jou bestonden toen nog niet. Alles was gemeenschappelijk. De ouden beschouwden hun eigen tijd als van ijzer. En sindsdien werd het een gemeenplaats om het verworden heden de spiegel van een paradijselijk weleer voor te houden. In de moderne tijd kijkt men liever vooruit naar een maakbare en betere toekomst.
In hoofdstuk XI van het Eerste Deel vult Don Quichot dit cliché aan … Lees verder
Categorie: Amsterdam
Hallo.
Ik snap niet waarom ik in de verhaal zit, maar hi, ofzo.
Jullie kennen me allemaal. Ik ben de kleine, dikke, ronde, molen.
Jullie kennen vast ook wel mijn broer, de witte windmolen, alleen bestaat die nog niet, die komt pas in de toekomst.
Eigenlijk was ik een prins, maar mijn prinses deed zo vervelend.
Soms wou ik dat je, uuhm… hoe zou dat heten?
Scheiden!
Soms wou ik dat ik kon scheiden, maar dat komt pas over 50 … Lees verder
Don Quichot baas der bazen, hij ruled the world met zijn media imperium. Alleen de mooie Dulcinea heeft hij nog niet weten te veroveren. Ze snapt niet dat ze veel meer verdient dan een beetje schoonmaken, zij als zijn arm candy zou toch niet misstaan. Maar nee ze moet zo nodig werken voor haar geld. Iets over zelfstandig willen zijn. Welke vrouw kiest dat nou boven alle Gucci dragen die je maar wilt? Maar hij wist wel iets waardoor ze … Lees verder
Meneer Quichot zit met zijn voeten op de keukentafel, zijn ogen schieten over de krullerige letters van de brief. In de verte galopperen paardenhoeven weg, vast van de koerier die het perkament zojuist kwam bezorgen. In de blik van Don Quichot groeit vastberadenheid. Ik kan mijn nieuwsgierigheid niet bedwingen, laat het broodkorstje uit mijn pootje vallen, roetsj ongezien richting stoelpoot en klim omhoog tot bovenop de hoed van Don. Terwijl ik me vast grijp aan zijn veer, glijd ik tot … Lees verder
Het is niet de bedoeling dat je bij bedrijf ‘la Mancha’ uit het raam zit te kijken.
Daar het kantoor op de tiende etage ligt, is binnenkijken ook niet makkelijk.
Die geld-blokkendoos, die Tower, de top, dat penthouse van het bedrijfsleven, die onneembare veste, dominerend over de omgeving…
Reikwijdte!! Uitstraling!! Klatergoud gestreeld door gouden zonnestralen…
Zou dat laatste je toch lukken… Dan wordt je blik meteen schaamteloos onverwachts gevangen. Hierrrrrr is de man die verder iedereen gekluisterd houdt
Dom Junior, … Lees verder
Het stemt mij tot grote vreugde dat ik nu in staat ben mijn commentaar te geven op die vreemde avonturen van mijn oude meester Don Quichot. Ik weet dat hij behalve van ridderromans een grote voorliefde voor koffie had. Tijdens het lezen dronk hij de ene na de andere mok. En nu wéér op mijn rug, samen met melk en suiker. Ik moet het allemaal dragen. eerst dat vette lichaam en nu al die nieuwe producten die Columbus uit de … Lees verder
Vandaag ging ik mijn glazenwassersbusje naar de Zuidas, naar het bedrijf van meneer Don. Vorige keer was zijn kamer op de 29e verdieping, maar het laatste jaar zit hij elke keer dat ik hier kom een verdieping hoger. En het gebouw heeft maar 30 verdiepingen!
Ik ken een vrouw van het schoonmaakbedrijf van zijn kantoor. Zij vertelde dat in zijn prullenbak steeds meer proppen papier zitten. Ze maakte zich zorgen en ze heeft de inhoud laatst mee naar huis genomen. … Lees verder
Zie je die opgedofte figuren in zwarte satijnen japonnen, matglanzende mantels en opgestoken haar? Ze lijken net op New Romantics concertgangers uit de jaren ‘90. Alleen als ze zich omdraaien, schrikt hij. Zo leeg en toch zo onaantastbaar. Wacht, als hij ze langer bekijkt en zelfs hen aanspreekt, blijkt dat ze allemaal uniek zijn. Langzaam lopend door de lange, smalle gangen met Bordeaux rode fluwelen gordijnen, kijkt hij ze één voor één aan. In hun verschijning, hun status en tevens … Lees verder
Aldonza komt zeulend met boodschappen binnen en zijgt neer aan de keukentafel. Haar moeder geeft haar thee en vraagt: ‘was het een zware dag?’ Ze zucht. ‘Het wordt steeds gekker op kantoor. Vorige week kondigde meneer Don aan dat hij eigenlijk een ridder was, maar vandaag werd ik ineens onderdeel van zijn rare toneelstuk. Ik was zijn kamer aan het schoonmaken. Normaal kijkt hij niet eens naar me maar vandaag was het ineens: “dag lieve Dulcinea, welk een onuitsprekelijke schoonheid … Lees verder
Het is 9 uur ‘s ochtends en de chauffeur staat klaar. Don Quichot loopt naar buiten, zijn tas onder de arm geklemd, achternagerend door de vieze vergadertijger. ‘U kunt nu niet weggaan! Vandaag komt de deal rond met Meijerhousing inc.!’ Don Quichot heft zijn gebalde vuist ten hemel. My ass! Dakar wacht op mij. Met een korte knik richting de chauffeur ‘Sancho en ik gaan als een team de woestijn in. We zijn er klaar voor het rulle zand te … Lees verder
De taak van de reisleider is simpel: hetzelfde aantal mensen als hij op de eerste dag heeft afgehaald van vliegveld Barajas, moet hij daar op de laatste dag weer afleveren. In de tussenliggende dagen dient er gewandeld te worden.
Het is kouder dan verwacht. En dat is reden voor de groep om te klagen. Niet allemaal tegelijk maar als er een schaap over de dam is… En er zijn ook geen schapen, want voor hen is het buiten te koud. … Lees verder
Het was een groene maandag. Don Quichot stond op, en ging naar beneden om een ridderlijk ontbijt te genieten. Hij zou deze dag weer veel nobele daden gaan verrichten. Toen hij zijn bakje muesli op had, ging hij naar buiten en besteeg zijn dappere paard. Voorwaarts, riep hij tegen het paard! Woef, zei het paard.
Ha, daar zag hij zijn trouwe knecht al staan. ‘Kom mede, zei hij tegen zijn knecht, we hebben een code roze. Vluchtelingen worden bedreigd door … Lees verder
Don Quichot, oftewel Donald, voelde zich heel wat: hij was net CEO geworden van La Mancha. Hier had hij zijn leven toch van gedroomd. Toch ontbrak er nog iets en hij kon dat gevoel niet loslaten. Hoe kon het toch dat hij zijn idealen niet kon verwezenlijken? Ja, hij verdiende nu veel geld, mocht iedereen de baas spelen en woonde ook nog eens in een luxe watervilla.
Hij zat achter zijn bureau te dromen over wat hem dan nog ontbrak … Lees verder
En zo kwam ’t dat mijnheer Quichot naar de kantinetaveerne stormde, een huiveringwekkend kromzwaard uit een bestekla trok en met barse stem door taveerne- en gelachkamer schalde:
‘Genoeg! Tengels thuishouden, tastziek tuig! Eenieder die deze frêle vrouw bevuilt met vleierijen op haar voorkomen, schunnige schouderklopjes, bilbestrelingen of knijpzucht, zal ik, kantoorvertrouwenspersoon, hoogstpersoonlijk lijfstraffen!’
Een angstvallige stilte woei als een woestijnbries door verdieping twee. Na zijn nobele uitverkiezing tot kantoorvertrouwenspersoon inzake ongewenste intimidaties, was de klerk Quichot zich hoogst.. opmerkelijk gaan … Lees verder
“Maar mijn beste man, op het moment dat u met uw paard, met uw paard, he… naar beneden reed, de parkeergarage in, gingen de slagbomen niet meteen helemaal open. Dat is natuurlijk met een goede reden. Op de bewakingscamera’s hebben wij iets kunnen zien van wat er toen gebeurde. We zouden u een voorstel willen doen, maar kunt u vertellen wat er volgens u is gebeurd, in uw eigen woorden graag?”
Brave heer van de woorden en de opschrijfsels, zoals … Lees verder
Na de zo onfortuinlijk verlopen ontmoeting met zijn jonkvrouwe Dulcinea trok Quichot zich terug in de toiletruimte. Hij keek naar zijn evenbeeld in de ronde spiegel en schrok. Hij leek meer en meer op het beeld wat zijn trouwe helper Sancho Panza regelmatig van hem schetste, maar wat hij tot op dit ongelukkige moment nooit had geloofd. Hij zag een oude man, vergane glorie, een enigszins gekreukeld maatpak hangend om zijn schouders. Het paste hem niet meer. Zijn lendenen waren geslonken en … Lees verder
Don Quichot kwam erachter dat er nog één plek onveroverd was. Het lag dichtbij, het was zijn hoofd. Het was in zijn hoofd. Zijn hersens, die had hij nooit gezien. En hij wist zeker dat als hij ze mocht bekijken, hij blij zou zijn. Vervuld van een einde, een gevoel dat hij kende wat hij zag. En dat hij misschien nu, rustig aan, naar huis kon lopen, een kop thee kon zetten, kon gaan zitten in de grote stoel, met … Lees verder