Het leek een doodgewone ochtend. Mijn geliefde aarde raakt uitgeput, haar rijkdommen worden gestolen als eens de dukaten uit mijn geitenleren buidel, dacht Don Quichote. De beurswaarde van mijn bedrijf zakt als bietenstroop in warme pap.
‘Mijn verheven vriend en metgezel, kijk: overal wordt gegraven, gangen, tunnels, torens boren in de Waddenzee. Blind is degene die niet door de mazen van het net kan kijken.
Don Quichote zag zijn helper uitgeput naast een verse kuil zitten. ‘Zie je die kastelen … Lees verder
Categorie: Deventer (Pagina 1 van 3)
Dit is het verhaal van Don Quichot en de dolfijn Sancho Panza begon. Een teamuitje van zijn afdeling bracht Don Quichot voor het eerst in zijn leven bij een dolfinarium. Zijn ijzersterke harnas kon hem niet beschermen tegen de diepe pijn in zijn hart toen hij de treurende ogen van dolfijn Sancho ontmoette. Zoveel verdriet had hij nog nooit gezien. In een ogenblik wist hij dat hij niet zou rusten tot hij alle dolfijnen ter wereld bevrijd had.
“Nobele ridder,” … Lees verder
Don Quichot lag voor pampus in de hete zon toen hij Sancho Panza aan zag komen lopen. Hij had het zo warm, dat hij even dacht dat Sancho Panza een luchtspiegeling was. “Sancho” zei hij langzaam, die koperen ploert schroeit mijn tere huid. Het wordt tijd dat wij wat ondernemen tegen de desastreuze ineenstorting van het klimaat.” Bij het woord ‘ondernemen’ liet Sancho Panza een diepe zucht ontsnappen. “Oh nee hè,” ging er door hem heen “niet weer een of … Lees verder
Op zijn weg naar 100k volgers, instafame en Dulcinea’s adembenemende adoratie kwam Don Quichote zijn moeke tegen. Blind is degene die niet door de mazen van het net kan kijken.
Terwij zíj nota bene zijn vuur voor avontuur had aangewakkerd. Hem als kind gepaaid had met een pronkerig piratenfestijn: met zijn zessen schatgraven in de zandbak. De beloning? Kleverige kaakjes in een zuurstokroze zakje. En nu? Uitgerekend nu er vier munitiekisten vol fonkelende florijnen en glimmend goud op hem lagen … Lees verder
Het leek een doodgewone vrijdagochtend toen Don Quichot op de markt een oploop ontwaarde, die hem nieuwsgierig maakte. Zijn knecht en hij waren gewoontegetrouw naar het plein getogen om vis voor de avonddis te kopen. Zoals het hem als ridder met voorbeeldig duurzame leefstijl paste had hij van huis de tas meegenomen, die al jaren uitsluitend bestemd was om verse vissen te vervoeren. Bij de kraam gaf hij aan welk zeebanket hij dit keer prefereerde. Ervan uitgaande, dat de visboer, … Lees verder
Het leek een doodgewone ochtend toen Don Quichot Pablo Delvero tegen het lijf liep.
Pablo, de jongste werknemer binnen het bedrijf, universitair geschoold, elegant en gracieus. Elke stap die hij zette op het wollen tapijt verwarmde de ruimte waar Pablo zich bevond. Zijn bescheiden glimlach werkte aanstekelijk, zelfs bij serieuze zaken.
Don Quichot werd sinds jaar en dag opgeslokt door de hoge werkdruk binnen zijn giga-winstgevende concern. Echter alles wat hij werkelijk wilde, zijn kostbare vrije tijd hervinden, leek verloren.… Lees verder
Dit is hoe de verbazingwekkende geschiedenis van Don Quichot en de zwarte zeeduivel begon.
Stilzwijgend staarde hij in de verte. Hij, Don Quichot, roekeloze ridder van de goddelijke Dulcinea. Vanuit zijn kille kantoor in de wolkenkrabber keek hij uit over de zee met haar altijd woelige water.
De witte schuimkoppen werden monsters, zeemonsters vanuit de diepe krochten van het woeste water. Hij voelde een immense drang deze gruwelijke gedrochten terug te brengen naar de donkere diepte. Hij had een zwarte … Lees verder
Toen Don Quichot op zijn weg een fietser tegenkwam kon hij niet vermoeden dat hij een nieuwe wereld in de straat zou creëren en zo misschien een glimp van zijn Dulcinea kon opvangen. De straat stond vol auto’s en er reden voertuigen die elkaar moeilijk konden passeren. Hij zei: het is een minnedienst aan mijn geliefde en aan God om deze veeleisende ijzeren broedsels van onze broze aard te vervagen. Hij wilde geen auto’s maar mensen zien. Die mensen waren … Lees verder
Uitgestrekt in het gras schouwt Don Quichot de heldere nachthemel aan toen hij plotseling een bijzonder twinkelende ster gewaar werd. Een teken? Zijn gedachten dwaalde af naar de zoete Dulcinea. “Sancho, zie je die ster daar?” “Huh” zei Sancho en krabde door zijn haar, “dat is geen ster, maar een satelliet of het ISS. “Nee, Sancho kijk eens goed naar de baan die eindigt in El Toboso! Het kan niet anders dan mijn geliefde Dulcinea is gelijk de Heilige Maagd … Lees verder
Onderuitgezakt zat Don Quichot in zijn zetel. Er werd op de deur geklopt maar hij verroerde zich niet. Iedere spier in zijn lijf gedroeg zich stroef. Zijn rug krom, zijn handen net klauwtjes. Alles aan hem knelde, alsof hij was ingesnoerd, ingeklemd. Hij moest uit zijn vel springen, zo voelde het. Onder zijn vel zaten botten die te zwaar waren om te dragen en spieren die steeds dunner werden. Ze wilde bewegen, lachen, dansen. Hard, lang, langer dan de zon … Lees verder
Het leek een doodgewone ochtend toen Don Quichot zijn immer op winst beluste aandeelhouders tegen het lijf liep. Hun gluiperige grimassen groeiden en groeiden. Werden als toeterende botsautootjes op de kermis. Hij moest ze elimineren! Zo ging de aarde immers de mist in. Waar was zijn harnas?
Verroest en vergeten lag zijn ridderpak in de bezemkast. Waar hij gelukkig ook een vrouw van onbeschrijfelijke schoonheid zag voor wie zijn hart direct hard ging kloppen. Dulcinea! Eén vinkje kon hij alvast … Lees verder
Dit is hoe de verbazingwekkende geschiedenis van Don Quichot en zijn wens om altijd de zon te laten schijnen begon. Het was de donkere duisternis van de nacht die Don Quichot stoorde, ondanks de fonkelende sterrenhemel met stralende lichtpuntjes. Vol ongeduld wachtte hij keer op keer op het licht van de eerste zonnestralen aan de ochtendhemel. Zijn verlangen naar licht en warmte werd sterker met de dag. Elke dag keek hij vol verwondering naar de koperrode hemelbol die een stralende … Lees verder
Het leek een doodgewone ochtend, toen Don Quichot een kudde paarden tegen het lijf liep. Dit waren echter geen gewone paarden, nee, ze glommen als metaal in de zon in alle kleuren van de regenboog en waren nog sneller dan het snelste paardenras wat hij kende. En wat hinnikte ze toch raar? Ze stoten een geluid uit lijk een trompet! Zo dus, terwijl hij daar reed met zijn paard en zijn zwaard, op de asfaltstraat, spreekt de ridder Don Quichot … Lees verder
Op zijn weg kwam Don Quichot op zijn paard door de met de grond gelijk gemaakte gebieden van de graanschuur van Europa. Hier kwam hij een in een, voor hem uitziend als een harnas geklede man tegen. Deze man die er emotioneel uitzag en verder ook in een weinig plezante fysieke conditie was, schreeuwde uit: “ik ben alles kwijt door die Russische beer in Moskou”. Don Quichot vervolgde zijn weg, maar kon het walgende beeld dat hij heeft aanschouwd niet … Lees verder
Het was maandag morgen 8:59. De vogels fluiten vrolijke liederen en alle deelnemers stonden op hun plek en maakte zich klaar voor de waanzinnigste wedstrijd van hun leven: het zwemmen naar de overkant. Even later was het startschot en iedereen dook in diepe donkere water. Helemaal aan de zijkant stond een bijzonder figuur, Don Quichot. Zijn lichaam was bedekt met een geel glanzend pakje en wanneer het startschot afgeschoten werd, glipte hij met zijn vieze voeten uit op de gladde … Lees verder
Dit is het verhaal van Don Hovenkamp en hoe hij dacht opgepakt te worden door de FBI.
Het was een gewone ochtend. Don Hovenkamp had de voorgaande avond alle films van The Godfather gekeken en voelde zich helemaal anders toen hij ontwaakte. Dit gevoel, het brandende bozige gevoel, bleef hem tijdens zijn ochtend activiteiten achtervolgen. Het werd zo sterk dat hij besloot niet naar te school gaan.
Naarmate de dag vorderde werd het gevoel sterker en hij besloot uit te … Lees verder
Don Quichot trok met Rocinante een andere, nieuwe wereld in om avonturen te beleven. De nieuwe wereld was vlak en de vlakte was groen. Hier en daar stond een grote boom. In de verte zag Don een soort muur, het einde van die wereld. Daar trok Don naar toe. Onderweg kwam hij een klein, zwevend wezen tegen. Het wezen maakte het hardste, hoogste, zoemend geluid. Hij besloot deze nieuwe wereld te beschermen tegen dit zwevende schepsel. Don Quichot probeerde het … Lees verder
Dit is hoe de verbazingwekkende geschiedenis van Don Quichot en zijn politieke ambities begon. Door zijn overgrote aversie tegen de leerplicht voelde Don de drang daar iets tegen te doen. Zijn streven was een wereld waar mensen zelf mochten kiezen wat ze wilden doen en zich niet gevangen hoefden te voelen in hun ´vrije wereld´. Waar een verplichting tot het lezen en leren van papierenbundels niet de dag invulling is. Om Don Quichot zijn streven te verwezenlijken moest hij ingaan … Lees verder
Het leek een doodgewone ochtend toen Don Quichot zijn oog viel op de meest schokkende teksten die voor hem het einde van de wereld betekende. Schokkend las Don Quichot hoe zijn geliefde aarde kapot aan het gaan was. IJskappen die smelten, overstromingen tot aan de hoogste bergen en stormen waarmee de grootste kastelen neer zullen vallen. Dit betekende het einde van de wereld. Kolkend van woede en vol verwarring trok Don Quichot de conclusie dat hij degene was die de … Lees verder
Het leek een ochtend zoals elke andere, toen Don Quichot zijn avond in de koude verlaten winkelstraten doorbracht. Hij wist dat aan het einde van de straat de plaats was waar mensen hun levensbehoeften vandaan haalden. Daar moest hij naartoe. Hij voelde zich geroepen. Maar op de plek waar de handel moest zijn, stond nu een reusachtig kasteel. Er brandde geen licht en het kasteel zag er verlaten uit. Maar hij voelde de aanwezigheid van een schat in het kasteel, … Lees verder
Dit is het verhaal van Don Quijote rijk werd door te handelen met voorkennis. Het begon allemaal op een avond midden januari, en het was zo koud dat zelfs eskimo’s er verkouden van werden. De Don besloot om de prijswinnende film met de naam: “The wolf of wallstreet” te bekijken.
Bij het kijken van deze film sloop bij de Don Quijote een illuuster plan te binnen, om via een slinkse wijze zijn beste kameraad Sancho Panza ervan te overtuigen om … Lees verder
Het leek een doodgewone ochtend toen Don Quichot halverwege zijn reis was naar de Verenigde Staten. De gouden zon leek hem succes te wensen op zijn reis naar zijn droomland. In zijn verre herinneringen dacht hij terug aan een minder welvarend vaar avontuur met zijn oudeheer die eindigde met een bijna verdronken Don Quichot. Terwijl dit fiasco zich afspeelde voelde hij zich als zijn oude rat Joey die de pijp uit ging in het water. Sinds dien heeft Don Quichot … Lees verder
Op de enige dag vrij van zijn ridderlijk leven, vertrok Don Quichot samen met zijn geliefde Dulcinea naar de sprookjeswereld gelegen in een van de zovele provincies van Holland, Brabant. Hij zette de eerste stappen richting het universum vol kabouters, reuzen en tovenaars.
Bij binnenkomst voelde hij zich warm worden, net zo warm als een kaars dat smelt bij 55 graden Celsius. In de waanzige werkelijke wereld stond de reusachtige ridder te kijken naar draaiende muziekverspreider met swingende klanken en … Lees verder
Dit is hoe de fabelachtige historie van Don Quichot begint. Don Quichot ontwaakte op een zachte vrijdagochtend uit zijn zalige slaap en nam de eerloze beslissing om zijn onderwijs te beëindigen. Hij wilde zijn fortuin vinden op een ander pad. Hij besloot om bij een club zijn fortuin te vinden. Bij club Liberte werd hij aangenomen als barman. Eenmaal op zijn eerste dag in de uitgaansgelegenheid waar mensen zich bezatten om een ordinaire maar een amusante tijd te hebben gebeurde … Lees verder
Het leek een doodgewone ochtend, toen Don Quichot een auto tegen het lijf liep. Hij at een versgebakken broodje verdrongen in rode saus en met vers van de plant geplukte groenten. Abrupt stopte zijn korte wandeling toen hij de wereld bekeek en metalen wagentjes langs hem voorbij zag komen. Denkend over wat deze wagentjes met een bizarre snelheid konden dacht hij over wat deze bakjes nog meer zouden kunnen doen. Wandelend kwam hij opeens een leger van wagentjes tegen. Dit … Lees verder
Het leek een doodgewone ochtend, totdat Don Quichot Jia Ruan tegen het lijf liep. Althans, virtueel tegen het lijf liep. Jia Ruan, de bekende dropshipper, door velen geliefd maar door nog meer gehaat, probeerde via reclames zijn cursussen aan Don Quichot te verkopen. In de reclames werd met het droomleven in Bali gepronkt; financieel onafhankelijk, vrij en gelukkig. Meer hoefde Don Quichot niet te horen. Hij klikte direct op de link die hem verwees naar de cursussen van Jia Ruan. … Lees verder
Toen Don Quichot eens een dagje uit eten ging, had hij niet verwacht dat de ziekenboeg hem met een bloedende bult op zijn hoofd thuis moest brengen. Met Rocinante, zijn trouwe en eerbare vriend, maakte hij een wandeling naar het restaurant waar hij zijn maag wilde vullen met smakelijke lekkernijen. Toen hij echter arriveerde op de plaats van het voorval, een knusse en sfeervolle tent, er stonden kaarsjes op menig tafel en er hing een zalige geur, een mengelmoes van … Lees verder
Dit is het verhaal van Samuël de grote en, wat uiteindelijk zijn beste maat werd, Texius de eerste. Het verhaal begon in een kroeg, waar Samuël de grote, zoals gewoonlijk, weer aan het bier zat. Samuël had zijn gitaar mee. Hij gaat nooit ergens heen zonder zijn gitaar. Nooit. Samuël was immers een echte muziekkant. Hij had er talent voor. Het was luidruchtig is de kroeg. Zo luidruchtig dat Samuël niet doorhad dat er een vreemde man naast hem kwam … Lees verder
Toen Don Quichot op zijn weg richting zijn vervolgopleiding nadacht over zijn toekomst kon hij niet vermoeden dat hij later die dag eigenaar was van een miljoenenbedrijf. Zijn wens om een eigen bedrijf te starten was tot nog toe onvervuld, het ongeduld is wat zich nu onthuld. De ridder ziet zijn zakken liever gevuld. Don Quichot zijn ideologische ideeënwereld bestond uit de gevormde beelden van de melancholische maatschappij. De intense wens om dit te doorbreken wordt door men gezien als … Lees verder
Het leek een doodnormale ochtend toen Don Quichot besloot zijn sociale media te verwijderen. Het bedrukkende gevoel van altijd maar reageren op iedereen die dat maar wenste, bedrukte hem in dusdanige mate dat hij het weg wilde hebben. Zo was er geen Instagram- of Facebookprofiel meer van Don Quichot. Ook zijn nummer, die hem altijd zo trouw had gediend wanneer zijn mederidders iets van hem wilden weten, of iets wilden communiceren, bestond niet langer. Het was alsof hij zijn oh, … Lees verder