Ho! Vanwaar het stuitende stigma dat alle Jannen jammerlijk jemenieerende falende futloze nietsnutten zouden zijn, die nog geen gelegenheid zouden zien als ze erover struikelden?
Ha! Had hij niet laatst de strijd aangebonden met een voltallig leger aan compromisloze, met pannen, pollepels en putdeksels bewapende complotdenkers?
Dat hij daarbij jammerlijk het onderspit had moeten delven onder het slaken van slechts voor hem angstaanjagende strijdkreten en door toesnellende omstanders gered moest worden uit de hofvijver had hem niet terneergedrukt maar juist … Lees verder
Categorie: Almere
Het was een doodgewone donderdagochtend toen Donqui op weg naar het koffiezetapparaat op de bovenste verdieping van zijn eigen Donqui-tower zijn ondergang tegemoet liep. Hoe had hij kunnen bevroeden dat juist zijn minst gevaarlijke verslaving, die aan cafeïne, op deze morgen de aanzet zou geven tot een gevaarlijke actie, die een einde zou maken aan het leven dat hij kende?
De gang naar het apparaat was zonovergoten, de kleuren flets van misschien wel een teveel aan licht. De ramen – … Lees verder
Het leek een doodgewone ochtend, toen Don Q een brief op zijn bureau geploft kreeg. Met grote letters stond er ‘De Koning b.v.’. Deze brief moet naar de koning dacht hij. Dat kan alleen een ridder doen, dan is dat besluit nu genomen. Ik word ridder.
Hij stormde zijn kantoor uit, keek om zich heen “Sancho.” zei hij tegen de eerste de beste stagiaire.
“Kom mee, wij hebben een belangrijke taak te vervullen.”
“Ik heet Richard, meneer.” zei de verbaasde … Lees verder
Don Quichot bestijgt zijn stalen ros Rocinante. Met liefkozende tikjes spoort hij de trappers aan. ‘Kom Sancho, we gaan op weg naar een nieuw avontuur. Zie daar het kasteel waar de edelvrouw Dulcinea ons toewuift.” Achter hem fietst Sancho Pancha op zijn veel te kleine driewieler genaamd Donkey. Ze schrijden zo van het Almeerse kasteel in de richting van het Weerwater. “Dat eiland, dat wil ik veroveren,” roept Don Quichot naar Sancho Pancho die achter hem aan hijgt. Hij wijst … Lees verder
Onverschrokken had Don Quichot het heft in handen genomen. ‘Monsterlijk volk, laat onmiddellijk deze verdomd aardige mensen met hier en daar wat beetjes vergeetachtigheid gaan. Want waarom moeten zij steeds worden teruggebracht naar hun bejaardenresidenties waar ze in eenzaamheid vertoeven. Ik neem de teugels nu over; wij gaan een avontuur beleven.’ Vandaag deed Don Quichot waar hij al jaren van droomde: hij nam acht schone dames mee op reis naar Lutetia Almeria! ‘Laat de hele wereld stilstaan als niet eenieder … Lees verder