Don heeft een lange dag achter de rug. Hij is neergevallen op zijn kaalgesleten fluwelen bank. Met zijn linkerhand bedient hij zijn remote control als een kliefend zwaard van kanaal naar kanaal. Maar bij iedere slag vindt hij slechts herhalingen van grijsgezonden series en marskramer annonces. Op zijn beide knokige knieen rust een laptop waarmee hij brieven en plaatjes van over heel La Mancha en de omringende rijken kan bekijken.
Zoals iedere avond laat Don zich meevoeren in de fantasie wereld van Dulcinea, een influentista die de grenzen van het betamelijke telkens opzoekt en overschrijdt. Don heeft geen oog voor de lichtzinnighied van het gedrag van Dulcinea, hij is slechts verblind door haar boodschap van liefde, al noemt Dulcinea dit zelf begeerte. Don is waanzinnig, hoteldebotel, van deze schone en edele vrouwe met een reine boodschap. Voortdurend geeft hij haar duimpjes. Wanneer anderen Dulcinea haar boodschap bezoedelen met haatboodschappen gaat Don naar de comments:
“Respectloze schoft!
U zult boeten voor de schandelijke lastertaal die u heeft gesproken over de zeldzame schoonheid van mijn meesteres.”
Soms wordt Don zo kwaad dat hij zijn remote laat vallen, op zijn Fatbike stapt en zijn maat Sancho Panza oppikt. Samen gaan ze dan op zoek naar het huis van een ‘hater’. Don zal aanbellen en de hater tot de orde roepen met woorden als: ‘Ik ben ik Don Quichote, nobel heer van La Mancha, een onzichtbare hand voert mij naar mijn bestemming voorwaarts met wapperend vaan!’
Sancho heeft een tweetakt brommer met een vlaggetje aan de bagagedrager, dus daar is het wapperende vaan, maar de rammelende knalpijp kondigt de komst van deze dappere ridder en zijn schildknaap altijd luidruchtig aan. Dus geen enkele schoft doet ooit de deur open.
Don bewondert niet alleen naar Dulcinea, hij heeft vele idolen en rolmodellen, hij wil zijn als de sterren aan het cloud firmament. Dagelijks ziet hij de indringende blik en krachtige trekken van George Kloenie: ‘what else’. Don wil dolgraag op hem lijken en laat zijn baard vaak een dagje langer staan. Van Lionel Messi en zijn maten neemt hij de nieuwste inktpatronen over op zijn droge dunne huid. Hij vloog al naar Antalya voor botox en fillers, maar een sixpack wist hij zelf uit een eierdoos te fabriceren.
De laatste tijd staat Don onder invloed van een Engel. Willem Waarheid weet dat healthy low carbonate vegan lifestyle zal een einde maken aan de wereldhonger en de vechtlust van alle dolgedraaide patatvreters. Met yoga en een ‘mens bun’ laat Don zich inspireren door deze hemelbewoner. Samen zullen zij de virussen te lijf gaan en waarheid vinden.
‘Ik heb u door onbetrouwbaar tuig!’ Roepen Don en zijn maat over het web. Maar antwoorden komen niet en langzaamaan raakt Don steeds verder bedolven onder voorbeelden, ideeen, contraideeen, idealen en desillusies. Tijd is zijn strijd, Don weet het niet meer. Telkens nieuwe filmpjes die proberen om Don de moraalridder op zijn fatbike te laten stappen. Don ging de algoritmes graag te lijf. Maar youtube en instagram verbrokkelden zijn hersens, zijn strijd verpulverde tot vele kleine gevechtjes van duimpjes, smileys en boos emoticons. Don eindigt als een nobele nietsnut.